S.M. Plokhy przedstawia pierwszą tak dogłębną ocenę konferencji jałtańskiej od czasu zakończenia zimnej wojny. Przez sześćdziesiąt pięć lat opinie na temat tej konferencji były głęboko podzielone. Autor znalazł nowe dokumenty z zapisem rozmów Roosevelta z doradcami oraz notatki i protokoły z posiedzeń brytyjskiego gabinetu. Jest również pierwszym historykiem opisującym jałtańską konferencję, który wykorzystał dokumenty radzieckie udostępnione po upadku ZSRR. Czerpie też obficie z wydanych i niepublikowanych pamiętników postaci drugiego planu, między innymi lekarza Churchilla i córki Roosevelta. Podobnie jak Monachium, Jałta jest słowem o znaczeniu szerszym niż konferencja, którą oznacza. Czas przebrnąć przez mity i dezinformacje otaczające to historyczne spotkanie i przyjrzeć się, co się naprawdę zdarzyło w ciągu ośmiu brzemiennych w skutki dni nad Morzem Czarnym.