O miłości Wtedy zawołała Almitra: - Mów do nas o miłości! On podniósł głowę. Zapadła cisza. Wielkim głosem zawołał: - Podążaj za miłością, kiedy cię wzywa, Chociaż jej drogi trudne są i strome. A gdy obejmie cię skrzydłami - ulegnij, Nawet gdyby miał cię zranić miecz ukryty. Gdy miłość mówi do ciebie, miej wiarę, Choćby ten głos miał rozbić twoje sny jak wiatr północny, co pustoszy ogrody. Bo w tej samej chwili będziesz przez miłość ukoronowany i ukrzyżowany. Ona chce, abyś rósł wysoko, i godzi się, aby cię ścięli. Jest przy twojej wyniosłości i pieścić będzie najpiękniejsze gałęzie kołyszące się w słońcu. A jednocześnie zejdzie w głąb do korzeni i poruszy je, gdy czepiają się ziemi. Zbierze was jako kłosy, Wymłóci do nagiego ziarna, Przesieje, uwalniając od plewy." - fragment.