Reedycja trzeciego albumu barda z Troy w stanie Nowy Jork, porównywanego do Leonarda Cohena i Vana Morrisona. „Magic" oryginalnie ukazał się wiosną 2009 roku, nakładem mikroskopijnej firmy Collar City Records.

Niezwykły talent Rowe`a i urok jego poetyckich piosenek zwrócił uwagę szefów prestiżowego oddziału wytwórni Epitaph - Anti-, dla którego nagrywają dziś artyści tego kalibru, co Tom Waits, Neko Case czy Mavis Staples. Fakt, że „Magic" został przez Anti- wydany w oryginalnej formie, bez żadnych ingerencji świadczy, jak wysoko oceniona została praca Rowe`a i jego muzyków: współproducenta i multiinstrumentalisty Troya Pohla, wokalistki Cary May Gorman, pianisty Adriana Cohena i wiolonczelistki Moniki Wilson-Roach. Odniesienia do Cohena są oczywiste, zwłaszcza w utworach „Night" i „The Walker", tak jak do Vana Morrisona („Surprise" mógłby być zaginionym utworem z „Astral Weeks"), ale baryton Rowe`a też może kojarzyć się z bardziej soulowymi utworami Johna Cale`a („American"), a nawet czarnych wokalistów z Gilem Scottem-Heronem na czele. Korzenie muzyki Rowe`a sięgają jednak o wiele głębiej, do archaicznych form ludowej muzyki amerykańskiej - znać w nich echa bluesa z Delty i ballad hillbilly. W tekstach natomiast pieśniarz wydaje się być spadkobiercą dawnych poetów i filozofów w rodzaju Walta Whitmana czy Henry`ego Davida Thoreau, których fascynowały związki człowieka z naturą. W jakimś sensie „Magic" jest więc intrygującą próbą wskrzeszenia starego świata, płytą lekko podszytą nostalgią i refleksją nad mijającym czasem, ale bynajmniej nie retro. Rowe w tym względzie korzysta z doświadczeń takich wykonawców, jak Nick Cave, Will Oldham (Bonnie „Prince" Billy) czy M Ward i na tradycjach, do których sięga buduje własną, wyrazistą tożsamość artystyczną.