Przez jednych uważane za odrębny nurt artystyczny, przez innych za końcową fazę baroku rokoko było bez wątpienia wyrazem niepokoju społecznego, stylu życia i zwyczajów, które wyrosły ze sprzeciwu wobec tendencji poprzedniej epoki. Rokoko sztuką światową, dworską i radosną zmysłową i wykwintną pozbawioną inspiracji religią, oddaloną od surowości, bohaterstwa i głęboko duchowych przeżyć baroku. Rokoko cechowała świetlista, miękka i delikatna paleta barw, która kontrastowała z mrokiem i cieniami poprzedniego okresu.
(ze Wstępu)