Jest to pierwsza i najsłynniejsza powieść Sergiusza Piaseckiego, wydana po raz pierwszy w 1937 roku, oparta na jego własnych przeżyciach. Zdobyła ona olbrzymią popularność, o czym świadczą aż cztery wydania do wybuchu II wojny światowej. Wysoko oceniło tę powieść wielu pisarzy, w tym Stanisław Mackiewicz, Melchior Wańkowicz, Juliusz Kaden-Bandrowski i Marian Hemar. Powieść napisana jest w formie autobiografii i stanowi opis życia przemytników na pograniczu polsko-sowieckim w latach dwudziestych.