Ostatnia w pełni ukończona powieść Kisielewskiego, która jest ukoronowaniem jego twórczości prozatorskiej - tak jak sam Kisiel pełna jest kontrowersji, budzi irytację, czasem gniew, a czasem rozbawienie. To powieść-fotografia, w zamierzeniu autora - polemiczna fotografia polskiego losu. Pisana u kresu PRL-u ma wydźwięk antytotalitarny. Kisiel nie oszczędza tu nikogo - ani władzy, ani opozycji, wszyscy bowiem zatruci są jadem totalitaryzmu. Stefan Kisielewski (1911-1991) - pisarz, kompozytor, krytyk muzyczny, publicysta, nazywany pierwszym felietonistą Rzeczypospolitej. Przez 45 lat publikował felietony w "Tygodniku Powszechnym", podpisując się po prostu: Kisiel. W latach 1957-1965 był posłem na Sejm PRL z ramienia koła poselskiego Znak (obok Tadeusza Mazowieckiego, Jerzego Zawieyskiego oraz Stanisława Stommy). Był autorem m.in. powieści: "Sprzysiężenie", "Zbrodnia w dzielnicy północnej", "Widziane z góry", szkiców muzycznych: "Gwiazdozbiór muzyczny", zbiorów felietonów: "Rzeczy małe", "100 razy głową w ścianę", "Materii pomieszanie", oraz najsłynniejszych: "Abecadła Kisiel" i "Dzienników". W 1990 roku ustanowił nagrodę swojego imienia (Nagroda Kisiela), która przyznawana jest do dziś (wśród laureatów m.in.: Władysław Bartoszewski, Jerzy Waldorff, Jerzy Giedroyc, ks. Józef Tischner, Lech Wałęsa, Stanisław Tym, Jan Nowak-Jeziorański).